Bij dit onderzoek worden geluidsgolven met hoge frequentie uitgezonden die weerkaatst worden op de verschillende structuren van het hart.  De teruggekaatste golven worden omgezet in een bewegend beeld van het hart.

Dit onderzoek laat toe op een eenvoudige wijze met niet schadelijke golven de verschillende structuren kamers en kleppen en ook de functie hiervan te evalueren.

Dit onderzoek wordt vooral gebruikt voor het meten van de pompfunctie

van het hart, de functie van de kleppen en om aangeboren afwijkingen op te sporen.

 

Het onderzoek is volkomen pijnloos en duurt 15 min.

De hartcontractie en de pompfunctie worden gestuurd door de elektrische activiteit van het hart.

 

Deze elektrische activiteit kan worden geregistreerd aan de hand van 10 afleidingen thv. de borstkas en thv. de bovenste en onderste ledematen.

 

Het elektrocardiogram laat toe elektrische afwijkingen, geleidingsstoornissen en ritmestoornissen bij de patiënt te detecteren.  Ook onrechtstreeks geeft dit informatie over de functie, de structuur en het eventueel zuurstoftekort van de hartspier.

 

Het onderzoek gebeurt in liggende houding, duurde enkele minuten en is pijnloos.

Tijdens de inspanningstest wordt de evolutie van het ECG en van de bloeddruk gemeten.  Het onderzoek gebeurt aan de hand van een elektronische fiets waarbij de belasting progressief volgens protocol wordt verhoogd.

 

Het inspannings-ECG laat toe ritmestoornissen, geleidingsstoornissen en ook zuurstoftekort tijdens inspanning te meten.

 

Het onderzoek is vooral belangrijk bij het opsporen van zuurstoftekort tgv. vernauwingen op de kransslagaders.  Het onderzoek wordt ook gebruikt in het kader van sportadvies en meten van de fysieke conditie.

Tijdens dit onderzoek wordt het elektrocardiogram digitaal geregistreerd in verschillende afleidingen gedurende 24u of langer.

 

Holtermonitoring (genaamd naar Dr. Holter die deze techniek op punt stelde) laat toe ritmestoornissen en geleidingsstoornissen van het hart op te sporen bij patiënten met hartkloppingen of neiging tot bewustzijnsverlies.  Het opsporen van belangrijke ritmestoornissen is eveneens belangrijk in het kader van spierziekten en bij patiënten met een doorgemaakt myocardinfarct, na stenting en na hartoperatie.

De klassieke bloeddrukmeting is een momentopname.  Een 24u bloeddrukmeting laat toe de bloeddruk te volgen automatisch zonder interventie van de patiënt gedurende 24u.

 

De registratie gebeurt door een klein draagbaar toestel dat elektronisch wordt gestuurd.

 

De resultaten laten toe de behandeling van hoge bloeddruk te verfijnen en te optimaliseren.  Dit gebeurt in functie van de bloeddrukschommelingen overdag en over de nacht en aan de hand van de polsfrequentie.

Bij dit onderzoek worden de kransslagaders gefilmd.  Hier kunnen we precies vernauwingen opsporen die verantwoordelijk zijn voor angor pectoris (borstpijn), dreigend hartinfarct of acuut myocardinfarct.

Het onderzoek gebeurt in het ziekenhuis en doorgaans ambulant zodat hospitalisatie niet noodzakelijk is.

De techniek bestaat uit het aanprikken van een groot bloedvat thv. de lies of de pols.  Een fijn buisje (catheter) wordt doorgeschoven tot aan de oorsprong van de kransslagaders.  Hier wordt een contraststof ingespoten en worden er digitale opnames gemaakt uit verschillende hoeken.  Tijdens hetzelfde onderzoek wordt de pompfunctie van het hart berekend, en worden de mitralis- en aortaklep onderzocht.

Na het verwijderen van de catheter wordt het aanprikpunt gesloten door een klein propje bestaande uit collageen, waardoor afduwen en langdurig platliggen niet meer noodzakelijk is.

Indien tijdens het onderzoek van de kransslagaders een goed gelokaliseerde vernauwing wordt gevonden die aanleiding kan geven tot zuurstoftekort en hartinfarct kan men deze vernauwing in dezelfde sessie uitrekken aan de hand een ballon en nadien openrekken met een stent. De vorm, lengte, diameter en samenstelling van de stent worden bepaald tijdens de procedure, in functie van de gevonden vernauwing.

Indien er een stent wordt geplaatst is een 24u hospitalisatie aangewezen.

Door het uitsturen van geluidsgolven naar de bloedvaten thv. de hals, thv. de buik en thv. de lies kan men de wand en de diameter van de bloedvaten meten.

 

Met een dopplersignaal kan men door de frequentieverschuiving van de uitgestuurde geluidsgolf de snelheid en de richting van het bloed meten.  Dit onderzoek laat toe vroegtijdige aderverkalking, vernauwing, of uitzetting van de bloedvaten op te sporen.